Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Ψαρομαχαλάς

Το μεγάλο, το επιβλητικό και το αρχοντικό πάντα τραβά το βλέμμα μας. Σε μια τέτοια πόλη για παράδειγμα, θα πρόσεχες τους μεγάλους ανοιχτούς χώρους, την απέραντη θάλασσα μπροστά σου, τα επιβλητικά νεοκλασσικά, τα εντυπωσιακά κάστρα σε βουνό και θάλασσα... Όλα μεγάλα και φωτεινά, φτιαγμένα για να μένεις με το στόμα ανοιχτό.
Μα καμιά φορά, η ομορφιά κρύβεται και στα μικρά, τα ταπεινά, τα φτωχικά.

Κρύβεται σε στενά σοκάκια και σε παλιά σπίτια. Σε γάτες-θηρευτές που παραμονεύουν στη γωνιά και κρύβονται όταν σε δουν, λες και είσαι εχθρός.  Στις ταπεινές ανθισμένες μολόχες σε παλιές κεραμικές γλάστρες με ξεθωριασμένα χρώματα. Στα ζιζάνια που επιμένουν να ξεφυτρώνουν ανάμεσα στις πέτρες, που επιμένουν να ζουν. Στις λιτές μπουκαμβίλιες με μόνο στολίδι στα συνήθως γυμνά κλαδιά, τα άνθη τους.  Η πραγματική ομορφιά κρύβεται σε κτίρια είτε ψηλά είτε χαμηλά, αλλά όλα απλά, απέριττα, με μικρές ή μεγάλες αυλές μισοκρυμμένες πίσω από μάντρες. Σε σκαλάκια πλακόστρωτα με περίεργες γωνιές, χωρίς τελειότητα, που πρέπει να πατάς γερά, δυνατά, με όλη σου την αποφασιστικότητα επιστρατευμένη.  


Κρύβεται σε ανηφόρες που θέλουν γερή ψυχή και χαρίζουν λίγο λαχάνιασμα, έτσι, για να θυμάσαι για πάντα τη χαρά που σου έδωσε η προσπάθεια. Σε θέα μοναδική, με την παλιά πόλη να φανερώνει από ψηλά όλα της τα μυστικά. Σε όνομα ταπεινό, συνθετικό δυο λέξεων που δεν έχουν και το μεγαλύτερο κύρος. Με ιστορία μεγάλη, γεμάτη χαρέςαλλά και δράματα και γωνιές που έχουν πάντα κάτι να σου ψιθυρίσουν, κάτι να σου αφηγηθούν.

Καμιά φορά, το ταπεινό είναι και το ομορφότερο. Το απλό είναι και το υπέροχο. Πρέπει να ανοίξεις διάπλατα τα μάτια σου για να το νιώσεις. Πρέπει να ανέβεις ψηλά για να το δεις. Πρέπει να προσπαθήσεις, να μοχθήσεις, να παλέψεις. Αλλά όταν τα καταφέρεις, πρόσεξε, η ομορφιά του μπορεί να σε θαμπώσει.


Φωτογραφίες: Γιάννης Σωτηρόπουλος, Μπάμπης Σχοινάς


Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Τα Αργολικά" στις 29/4/2010
Share

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου