Μπορεί να μην είναι γνωστό, κι οι ‘ξένοι’ να το περιφρονούν. Μπορεί να μην θεωρείται το πιο όμορφο του κόσμου, καθώς έχουν μείνει μόνο τα τείχη του και οι πύργοι του. Μπορεί να μην είναι αγαπημένο και πολυτραγουδισμένο, όπως άλλα...
Κι όμως, αυτό το ταπεινό οχυρό στέκει εκεί από το 10ο αιώνα μ.Χ., ενώ πριν υπήρχε στη ίδια θέση ακρόπολη των αρχαίων Ελλήνων. Δηλαδή έχει ‘επιζήσει’ πάνω από χίλια χρόνια. Στα χώματα του πέθαναν πάμπολλοι στρατιώτες, Τούρκοι, Ενετοί, Φράγκοι, Έλληνες. Στα τείχη του οχυρώθηκε ο Υψηλάντης, καθυστερώντας τον Δράμαλη και οδηγώντας τον Κολοκοτρώνη στην συντριπτική του νίκη. Ναι, ναι, η Ελλάδα οφείλει μέρος της ελευθερίας της και σ’ αυτό το ταπεινό κάστρο...
Το κάστρο στην κορυφή του λόφου της πόλης του Άργους είναι σαν το ίδιο το Άργος. Είναι σαν το ασχημόπαπο που μόνο η μητέρα του η πάπια θεωρούσε όμορφο, γιατί το έβλεπε με τα μάτια της αγάπης. Είναι σαν το τέρας του παραμυθιού που η πεντάμορφη αγάπησε για τον χαρακτήρα του...κι όχι για την ομορφιά του. Για μένα, είναι το ομορφότερο κάστρο του κόσμου.
Πολλοί λένε ότι το Άργος είναι ίσως η ασχημότερη πόλη της Ελλάδας. Και δεν το λένε μόνο οι άσπονδοι φίλοι του στο Ναύπλιο. Το λένε κι άλλοι, περαστικοί. Μάταια οι Αργείτες επικαλούνται την πλούσια ιστορία της πόλης. Μάταια καυχιόνται ότι είναι επισήμως αναγνωρισμένη ως ‘η αρχαιότερη συνεχώς κατοικούμενη πόλη της Ευρώπης’. Μάταια δείχνουν το αρχαίο θέατρο..Μάταια. Κανένας ξένος δεν αγάπησε το Άργος.
Αλλά εγώ το αγαπώ. Πολύ. Και το κάστρο και το Άργος. Όταν επέστρεφα από ξένα μέρη το πρώτο πράγμα που έβλεπα ήταν αυτό το κάστρο. Η ψυχή μου αμέσως ηρεμούσε, ότι άσχημο κι αν είχε προηγηθεί. Γιατί όπως λένε και οι αγγλόφωνοι “Home is where the heart is” , δηλαδή ‘σπίτι είναι όπου είναι η καρδιά ”.
Ας λένε λοιπόν. Ας λένε ότι θέλουν. Δεν ιδρώνει το αυτί μου. Καθένας αγαπά αυτό που θέλει. Αυτό που έχει. Κι όποιος δεν θέλει, να φύγει, να πάει αλλού. Μόνο να μην μένει στο Άργος και να κατηγορεί το Άργος. Κι ας κάνει τον κόπο ν’ ανέβει έστω μια φορά στο κάστρο, και θα δει μια πραγματικά υπέροχη θέα, ίδια με αυτή που είχαν δει χιλιάδες πρόγονοί μας. Την Αργολίδα μας.
Η υπέροχη αεροφωτογραφία είναι του Κώστα Ρωσσίδη από την αερολέσχη Σερρών και ήταν η αφορμή για το ονειροπόλημα αυτής της εβδομάδας. Ευχαριστούμε.
Πρώτη Δημοσίευση:
Εφημερίδα "Αργολικά" - Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου