Σάββατο 15 Μαΐου 2010

Η ομορφιά δεν έχει μέτρο


Πως θα ζωγράφιζε ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι  την Μόνα Λίζα αν ζούσε στην σημερινή εποχή

Η ομορφιά είναι πολύτιμη. Η ιστορία, η μυθολογία, το σινεμά, η τηλεόραση αλλά και η αληθινή ζωή είναι γεμάτα με μονόπλευρα, απελπισμένα πάθη ή έρωτες παντοτινούς και ανίκητους ανάμεσα σε δύο άτομα με τελείως αντίθετη εμφάνιση. Άλλοι έλιωσαν από τη στεναχώρια κι άλλοι ερωτεύτηκαν τόσο πολύ που μεταμόρφωσαν το βάτραχο σε πρίγκιπα.

Η ομορφιά είναι σημαντική. Οι περισσότεροι την αναζητούν για να αυξήσουν την αυτοπεποίθησή τους, αλλά οι ψυχολόγοι λένε ότι αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα. Σίγουρα ξέρετε και εσείς  πανέμορφα άτομα με μηδέν πίστη στον εαυτό τους, καθώς και πλάσματα που ενώ δεν είναι και τόσο ‘προικισμένα’, θεωρούν ότι είναι  -όπως λένε και οι αγγλόφωνοι- «το δώρο της φύσης στην ανθρωπότητα» (gods gift to man). Μιλάμε φυσικά για 2 άκρα. Αλλά το κεντρικό θέμα παραμένει η ομορφιά. Η πραγματική, η φανταστική ή πλέον και η ...πλαστική.

Η ομορφιά ανοίγει πόρτες. Οι  ομορφότεροι άνθρωποι βρίσκουν ευκολότερα δουλειά, αμείβονται καλύτερα, ενώ σε μερικές απλές εργασίες η καλή εμφάνιση αποτελεί το βασικό προσόν. Την αναζητάμε παντού, την χρυσοπληρώνουμε, τη συζητάμε, την απαιτούμε. Κι αν δεν τη βρούμε, τότε κακολογούμε. «Η ομορφιά μπορεί να είναι επιφανειακή, αλλά η ασχήμια έχει βάθος» λέει (σοφά ή άδικα;) ο νόμος του Μέρφυ.

Η ομορφιά είναι θεϊκή.  Ένα πανέμορφο πρόσωπο μπορεί μέσα σε μια στιγμή να σε ταξιδέψει σε φανταστικούς κόσμους, όπου όλα είναι υπέροχα, γαλήνια, θεϊκά. Αλλά παράλληλα η ομορφιά απομυθοποιείται,  γιατί σπανίως συνδέεται με την εξυπνάδα. Λανθασμένα. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ τους, το ένα δεν απορρίπτει το άλλο. Γιατί  τόσο η ομορφιά όσο και το μυαλό εκτός από γερές ρίζες, θέλουν και περιποίηση. Αν επιλέξεις να τ’ αφήσεις, σ’ αφήνουν κι αυτά.  

Η ομορφιά είναι στην επιφάνεια. «Τι παράξενη ψευδαίσθηση είναι να υποθέτεις ότι η ομορφιά είναι καλοσύνη» είπε ο Ρώσος συγγραφέας Λέων Τολστόι. Σαν μαγικό μέλι, μαζεύει γύρω της κηφήνες. Σαν χαλάσει όμως την αποστρέφεσαι. Απέρριψε ένα άσχημο πρόσωπο όσο θες, η καρδιά όμως να ξέρεις ότι χτυπάει το ίδιο. 





Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Τα Αργολικά" στις 14/5/2010
Share

3 σχόλια:

  1. Λίγο πιο ανορεξική θα την ζωγράφιζε πιστεύω:D Τέλειο ποστ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. χαχαχαχα! Στο μεταξυ τελικα ο καλλιτεχνης εφτιαξε τον πινακα για να δειξει πως θα γινοταν η τζοκοντα στην αμερικη...! Οποτε εισαι μεσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολυ ομορφο κειμενο!
    +ολα του Blog σου ειναι πολυ καλογραμμενα+ενδιαφεροντα!!
    xx

    ΑπάντησηΔιαγραφή