Η Αναμονή

Αναμονή. Ο χρόνος περνάει βασανιστικά αργά σαν περιμένεις. Περιμένεις, γι΄αυτό που ζητάει η καρδιά σου, η ψυχή σου, το σώμα σου..Περιμένει υποφέροντας ο ερωτευμένος, περιμένει καρτερικά η μάνα, περιμένει ανυπόμονα το παιδί... 

Αν δεν περιμένεις, αν δεν πονέσεις και δεν υποφέρεις γι’ αυτό που θες, είναι μισή η χαρά στο τέλος. Αγωνιάς και αναρωτιέσαι, ελπίζεις κι απελπίζεσαι, αλλά πάνω από όλα, περιμένεις...

Περιμένουν και τα μικρά χελιδόνια. Σχεδόν ακίνητα, λες κι αν κουνηθούν έστω και λίγο, θα χαθεί η χαρά της αναμονής. Σχεδόν φοβισμένα, γιατί μπορεί η αναμονή να αποδειχτεί πολύ μεγάλη.  

Και να! Έρχεται η μαμά χελιδόνα με αυτό που τόσο έχει ανάγκη ένα μικρό πουλάκι. Κρατάει  το φαγητό στο στόμα της, άραγε θα φτάσει για όλα;  Ανοίγουν το στόμα, φωνάζουν, διεκδικούν...το πολυπόθητο ‘θέλω’ τους είναι μοναδικό και άργησε τόσο μα τόσο πολύ.

Η αναμονή τελείωσε. Αυτό που τόσο πολύ περίμενες, ήρθε. Το καρδιοχτύπι καταλαγιάζει. Η ψυχή γαληνεύει.Ήρθε για τον ερωτευμένο το ταίρι του, ήρθε για την μάνα το παιδί, ήρθε για το παιδί η αγάπη. 

 Όλα τελείωσαν, μέχρι να ξαναρχίσουν όλα.

Η εφημερίδα Αργολικά και εγώ, ευχαριστούμε το Studio B&G  (Β. Μπουγιώτης – Γ. Ρασσιάς) για τις υπέροχες φωτογραφίες από μπαλκόνι της Πρόνοιας Ναυπλίου που ενέπνευσαν και αυτό το κείμενο. 

Πρώτη Δημοσίευση:

Εφημερίδα "Αργολικά" - Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009

Share