Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010

Χίλιες και μια λέξεις – Τέσσερις εικόνες

Αυτή την εβδομάδα το Ονειροπωλείο σιωπά. Η συζήτηση για το νομοσχέδιο που αναφέρεται στην πιθανή ιθαγένεια και στο δικαίωμα ψήφου των μεταναστών και των παιδιών τους έχει ‘ανάψει’ για τα καλά. Έγραψα χίλες λέξεις για το ρατσισμό και την ξενοφοβία και χίλιες φορές τις πέταξα στα σκουπίδια. Γιατί πολύ απλά, γνωστές προσωπικότητες, σκεπτόμενοι δημοσιογράφοι, αλλά το σημαντικότερο, απλοί καθημερινοί άνθρωποι είπαν και έγραψαν κείμενα και ποιήματα που αξίζουν πραγματικά όσα χίλια ονειροπωλεία...
  

 «Αν ταξιδέψεις στη Σουηδία σήμερα σαν οικονομικός μετανάστης, άμεσα θα τύχεις κοινωνικής περίθαλψης, νόμιμης εργασίας , υποχρεωτικής εκμάθησης της γλώσσας και σε λιγότερο από 3 χρόνια θα έχεις το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσται.»
Ηλίας Μαμαλάκης 

Αν ο Χριστός σου είναι Εβραίος,
το αυτοκίνητο σου γιαπωνέζικο,
η πίτσα σου ιταλική,
η δημοκρατία σου ελληνική,
ο καφές σου βραζιλιάνικος,
το ρούχο σου κινέζικο,
οι αριθμοί σου αραβικοί,
πως ο γείτονας σου είναι απλώς ενας ξένος ;
Ποίημα αγνώστου

Είμαστε όλοι μετανάστες.
Σύνθημα σε τοίχο


«Ποιός σώφρων νους θα εγκατέλειπε τον τόπο του εάν είχε εργασία, ένα ελάχιστο εισόδημα που θα του επέτρεπε όχι να ζει αξιοπρεπώς, αλλά πρωτίστως να επιβιώνει -βαριά η λέξη ζωή- (με προσδόκιμο όριο επιβίωσης τουλάχιστον τα 50 έτη), ποιός θα εγκατέλειπε την οικογένειά του, τους αγαπημένους του, τις σταθερές του; (εάν είχε)»
Ιππολύτη, blogger  (http://beoyt.blogspot.com/)



«Ελπίζω κάποτε να καταλάβουμε πως κι εμείς υπήρχαμε και υυ... Δεν έχουμε καμιά διαφορά με τα άτομα που έρχονται εδώ αναζητώντας «ΕΝΑΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ». Τουλάχιστον  ας απαλύνουμε την «ΚΟΛΑΣΗ» τους.»
Ανώνυμη χρήστρια στο διαδίκτυο

«Πατριωτισμός είναι όταν η αγάπη για τους δικούς σου ανθρώπους έρχεται πρώτη. Εθνικισμός
είναι όταν το μίσος για τους άλλους έρχεται πρώτο.»
Σαρλ Ντε Γκωλ, 1890-1970, Γάλλος Πρόεδρος

«Πώς να ξεχωρίσω ένα παιδί μεταναστών που γεννήθηκε εδώ, όταν ο κάθε ένας που απολαμβάνει της ελληνικής παιδείας είναι Ελληνας; Πώς, λοιπόν, θα κάνω αυτή τη διάκριση; Όταν το παιδί αυτό έχει γεννηθεί και έχει μεγαλώσει στην Ελλάδα, έχει σπουδάσει στα ελληνικά σχολεία, γιατί πρέπει να τον διακρίνω από τους άλλους;.»
Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος  - Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ  Άρθρο του Νίκου Παπαχρήστου

-Παλιά κοιμόμασταν με τις πόρτες ανοιχτές και δεν φοβόμασταν.
-Παλιά δεν είχατε τίποτα με αξία στο σπίτι.
Διάλογος γιαγιάς και εγγονής


 «Δεν τους θέλομεν ούτε ως ψηφοφόρους, ούτε ως εκλογείς, ούτε ως εκλέξιμους, ούτε ως πολίτας δικαιουμένους να κυβερνούν την Ελλάδα».
Απόσπασμα άρθρου (Ιούλιος, 1928) του Γεωργίου Βλάχου, ιδρυτή της Καθημερινής. Αναφέρεται στους πρόσφυγες του 1922.  Μας το θύμησε το Σάββατο 9/1/2010 το περιοδικό «Ιός» της Ελευθεροτυπίας.

« Προσωπικά με ενδιαφέρει να έχουμε Δημοκρατία και μία από τις θεμελιώδεις αρχές της, είναι η παροχή ίσων δικαιωμάτων σε όλους τους πολίτες που ζουν και δραστηριοποιούνται στο κράτος. Δε βλέπω πως έχει αντίκρυσμα αυτή η αρχή στις μέρες μας στην Ελληνική Δημοκρατία» Χρήστρια στο διαδίκτυο

Ο Έντισον Γιαχάι (17 ετών) από την Αλβανία δολοφονήθηκε τα ξημερώματα της Πρωτοχρονιάς του 2006 από παρέα νεαρών Ελλήνων μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Το θύμα δέχτηκε 17 μαχαιριές στο κεφάλι, το θώρακα, την πλάτη, τα χέρια και τα πόδια. Είχε προηγηθεί συμπλοκή ανάμεσα σε μια παρέα Αλβανών και Ελλήνων έξω από νυχτερινό μαγαζί του Ρεθύμνου και ελαφρύς τραυματισμός ενός 18χρονου Ρεθυμνιώτη ο οποίος ήταν καταδρομέας στις ειδικές δυνάμεις.
Το Δεκέμβριο του 2009 οι 3 κατηγορούμενοι αθωώθηκαν και οι 3 καταδικάστηκαν με αναστολή για «διατάραξη οικιακής ειρήνης».
 Σταχυολόγημα από τις ειδήσεις

Οφείλουμε να μιλήσουμε ανοιχτά για τη σχέση των Ελλήνων με τους Αλβανούς, μια σχέση δύσκολη. Δεν είναι σαν τους υπόλοιπους μετανάστες. Ο ρατσισμός μας εκδηλώνεται οξύτερα προς αυτούς. Είναι πολλοί για τα μέτρα ή τα γούστα μας. Είναι γείτονες. Ζούσαν και παλιότερα εδώ. Οι πρόγονοί τους πολέμησαν δίπλα στους δικούς μας. Μετά άλλοι πόλεμοι μας χώρισαν. Εκείνοι έμειναν πίσω, δεκαετίες ολόκληρες, και τώρα ήρθαν να μας θυμίσουν τον χτεσινό εαυτό μας, τον μεταπολεμικό, τον μίζερο, τον μετανάστη. Στα μάτια τους βλέπουμε αυτό που δε θέλουμε να είμαστε. Ήρθαν για να μείνουν, αγοράζουν, χτίζουν, σπουδάζουν τα παιδιά τους. Ενσωματώνονται, αλλά ταυτόχρονα μοιάζουν να κρατάνε ανέγγιχτη τη δική τους ορεινή σκληράδα. Μας φοβίζουν. Έπαψαν γρήγορα να  παρακαλάνε και θυμώνουμε.
Κωστής Παπαϊωάννου – Εφημερίδα τα Νέα (Ιανουάριος 2006)

«Η χλιαρή αποδοχή είναι πολύ πιο εντυπωσιακή από την απόλυτη απόρριψη.»
 Martin Luther King, Jr.

Δεν χρειάζεται να τους αγαπήσετε, ας κάνουμε απλά δυό βήματα αποδοχής.





Ευχαριστούμε τον Μιχάλη Πετρόπουλο για τις φωτογραφίες του από Αθήνα και Αργολίδα. 



Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Τα Αργολικά" στις 18/2/2010
Share